Against the maxi-prison and the world that needs it

2015/08/13

Für den Aufstand [Januar 2014]

Filed under: Deutsch — lacavale @ 11:58

Auszug aus dem Flugblatt „Une journée noir à Anderlecht, allumons les torches!“ [Ein schwarzer Tag in Anderlecht, entzünden wir die Fackeln!], das am 18. Januar 2014 verteilt wurde, einen Tag nach dem Tod von Maria Chidiri, die während einer Hausdurchsuchung in Anderlecht aus dem Fenster „gefallen“ ist.

Der vorgesehene Bau des größten Gefängnisses von Belgien auf Brüsseler Boden ist bloß ein weiterer Abschnitt des Krieges, den die Macht gegen die Armen führt, ein Krieg, den sie ebenso führt, indem sie Luxuswohnungen in den ärmeren Vierteln einführt, sowie, indem sie den öffentlichen Transport militarisiert. Wenn die Macht sich sehr bewusst darüber ist, was sie dabei ist, zu tun, so liegt es an uns, ebenfalls bewusst zu sein über die Entscheidung, die sich stellt: entweder mit sich mach lassen, oder kämpfen.

Es ist vielleicht nicht die Stunde der frontalen Konfrontation mit der Macht, aber gegenüber dem Krieg, die sie gegen das Brüssel von unten angegangen hat, gilt es, wieder die Initiative zu ergreifen. Manche werden vielleicht sagen, dass wir zu wenige sind, um zu revoltieren zu wollen und zu wagen, doch im Grunde liegt die Frage nicht darin. Wenn die Macht überall ihr Kontrollnetz webt, so ist sie dennoch fern davon, allmächtig zu sein. Wenn sich der Feind massenhaft zeigt und das Territorium besetzt, wie es jede Macht logischerweise tun muss, um den Unterdrückten das Rückgrat beugen zu lassen, gilt es, als Partisanen zu handeln. Kurzum, in kleinen, mobilen und kreativen Gruppen handeln, um die Projekte der Macht zu sabotieren. Die Baustellen in Brand stecken, welche die Ankunft der Macht und des Geldes ankündigen. Die Kabel der Videoüberwachung durchtrennen. Die Abfalleimer und die Fahrzeuge von Unternehmen in lauter Fackeln der Revolte verwandeln. Den isolierten und verletzlichen Polizeipatrouillen Hinterhalte legen. In der alltäglichen Routine des Elends und der Wirtschaft Chaos provozieren, wie es jene alten Saboteure taten, welche die Elektrizität kappten, die Eisenbahnen und die Metros sabotierten, kleine Barrikaden auf den Straßenachsen errichteten, um den Verkehr zu blockieren. Und dort Raum öffnen, wo das möglich ist, um miteinander zu sprechen und sich in dem Kampf gegen die Macht zu koordinieren. Räume kreieren, zu denen die Macht keinen Zugang hat, wie Sümpfe, in denen ihre Truppen nur stecken bleiben können. Es ist auch Luft, die es braucht, frische und kräftige Luft, wenn man will, dass der Wind der Revolte weht.

Zeichne mir ein Käfig [August 2013]

Filed under: Deutsch — lacavale @ 11:58

Mehrere neue Gefängnisse befinden sich im Bau. So ist in Haren, im Norden von Brüssel, ein Maxi-Gefängnis vorgesehen. Der Staat gedenkt dadurch, sein repressives Arsenal zu stärken und immer mehr Menschen den Schatten des Knastes aufzubürden. Jedes Gefängnis atmet das Leid, jedes Gefängnis ist ein Loch, wo man versucht, das Elend dieser Gesellschaft vor den Augen des guten Bürgers zu verstecken. Anstatt die Probleme „zu lösen“, räumt das Gefängnis sie beiseite. Und es ist bloß eine Frage der Zeit, bis der Ball, der unter Wasser gehalten wird, mit voller Kraft wieder emporsteigt.

Wir sind gegen das Gefängnis, weil wir denken, dass die einzige Abhilfe für die Übel der Gesellschaft die Freiheit ist, und somit die Zerstörung von jeglicher Unterdrückung und Ausbeutung. Wir stellen uns also dem Bau von neuen Gefängnissen entgegen, die nicht fixfertig vom Himmel fallen, sondern die Arbeitskraft von Unternehmen und Architekten benötigen. Kein Gefängnis könnte gebaut werden ohne den Wettbewerb dieser Aasgeier des menschlichen Elends. Wer Käfige zeichnet, weiß, dass er zur Errichtung von einem Ort beiträgt, wo sich Leid mit Folter, Isolation mit Selbstmord, Tränen mit Wut reimt. Wer Käfige baut, weiß, dass er sich der bewaffneten Poesie von denjenigen aussetzt, die für die Freiheit kämpfen. Wer die besten architektonischen Möglichkeiten studiert, um die Häftlinge zu desorientieren, die Persönlichkeit des Gefangenen zu brechen und die Revolte zu bändigen, weiß, dass er von denjenigen, die nicht bereit sind, sich den Rängen der stummen und resignierten Ausgebeuteten anzuschließen, als Feind behandelt werden wird.

Zurzeit zeichnet sich der Bau von neuen Gefängnissen auch durch eine neue Gegebenheit aus: die Unternehmen, die aufgerufen sind, die Gefängnisse zu bauen, bleiben gleichzeitig Eigentümer der Gebäude. Der Staat seinerseits wird die Zellen mieten. Es ist nicht schwierig, zu verstehen, dass die Unternehmen alles Interesse daran haben werden, dass die neuen Gefängnisse möglichst schnell gefüllt werden. Der Staat sperrt ein, um sich zu schützen, und die Unternehmen, um Profite herauszuschlagen. Geld und Macht gehen stets Hand in Hand.

Sich den neuen Gefängnissen entgegenzustellen, verläuft logischerweise dadurch, sich denjenigen entgegenzustellen, die sie zeichnen, sie bauen, sie finanzieren, sie unterhalten und sie verwalten. Jeder Schlag, der gegen die Kollaborateure der repressiven Machenschaft des Staates ausgetragen wird, ist eine Weise, um die Baustellen der Gefängnisse zu sabotieren. Sie werden nie alle Fahrzeuge, Baumaschinen, Büros, kleinen Baustellen, Materialien, Interessen und Filialen der Gefängniskonstrukteure beschützen können. Dem ökonomischen Gefüge rund um den Bau der Gefängnisse einzuheizen, erweist sich also als ein interessanter Angriffsansatz, in Reichweite von allen, um sein Sandkorn gegen die Maschinerie der Einsperrung beizutragen.

Technische Daten

Das Komplex:
– Platz, um 1200 Männer, Frauen und Minderjährige wegzuschließen.

– 66 000 m² für zwei Untersuchungsgefängnisse für Männer, eine Haftanstalt für Männer, zwei Einheiten für Frauen und Kinder, eine Einheit für Minderjährige, ein psychiatrischer Flügel und ein Gericht, um Verlagerungen von „riskanten“ Häftlingen zu vermeiden.

– Ausgestattet mit zahlreichen Überwachungs- und Automatisierungstechnologien.

– Kostet 300 Millionen Euro.

Der Bau und die Verwaltung:
Der Vertrag ist eine Partnerschaft zwischen öffentlichem und privatem Sektor, ein Vertrag zwischen dem föderalen Staat und dem Konsortium Cafasso, der die Infrastruktur des Gefängnisses bauen und leiten wird, um sie dann an den Staat zu vermieten.

Das Konsortium Cafasso, ist: Denys, FFC Construccion, Buro II & ARCHI+I, EGM Architectes, AAFM Facility Management, M.O.O.CON, Advisers, G. Derveaux Ingénieurs, Typsa, Marcq & Roba, Vialia Sociedad Gestora de Concesiones de Infraestructuras, Macquarie Capital Group, Dr. Andrea Seelich, staatliche Bauunternehmen des föderalen Staates Belgien.

Andere in den Bau neuer Gefängnisse in Belgien involvierte Unternehmen: Eiffage, BAM, Cordeel, Interbuid, Willemen, BNP Paribas, KBC Banque, CDF Suez, Sodexo, Cegelec, ABN Amro, Socotec, Eurest. Eine komplette Liste findet sich auf der Seite www.lacavale.be

Die Termine:

Der Beginn der Bauarbeiten ist für 2015 vorgesehen

Die Eröffnung des Maxi-Gefängnisses soll 2017 sein

Kämpfen wir gegen den Bau eines Maxi-Gefängnisses in Brüssel! [Dezember 2012]

Filed under: Deutsch — lacavale @ 11:55

Seit zwei Wochen fanden in Anderlecht und Molenbeek [Anm.d.Ü. Zwei ärmere Viertel in Brüssel] die ersten Flugblattverteilungen statt, die zu einem Kampf gegen den Bau eines Maxi-Gefängnisses in Brüssel aufrufen. In verschiedenen Vierteln von Brüssel ist der Kleister der ersten Plakate gegen das Maxi-Gefängnis noch frisch.
Wir denken, dass der erste Schritt in Richtung eines kompromisslosen Kampfes gegen diese neue Monstrosität der Macht die Verbreitung der Gegeninformation ist, zu allernächst in den Vierteln, in denen wir leben und kämpfen. Denn, wenn, wie dieses erste Flugblatt erklärt, der Staat diesen Bau vorsieht, um noch mehr Arme, Ausgeschlossene und Revoltierende einzusperren, so ist es die ganze Stadt Brüssel, die ins Visier genommen wird. Immer mehr Uniformen und Kontrollen in den Straßen, Videoüberwachung überall, administrative Strafen für jeden beliebigen Scheiß, Militarisierung des öffentlichen Verkehrs, Umgestaltung der ärmeren Viertel, um “die Stadt zu säubern”, Ausweitung der Eurozone… all dies ist ein Abbild von dem Bau, der in Haren, im Norden von Brüssel vorgesehen ist. Der Bau des neuen Gefängnisses geht Hand in Hand mit der Umwandlung von Brüssel in ein großes Gefängnis unter offenem Himmel.
Lasst uns nicht warten. Wir rufen alle, die auf direkte Weise gegen dieses Projekt des Staates kämpfen wollen, dazu auf, sich unter einander zu organisieren, über die Bedeutung eines neuen Gefängnisses zu diskutieren, die Gegeninformation zu verbreiten, große und kleine Aktionen vorzubereiten und zu realisieren, um Stäbe in das Räderwerk des Staates zu stecken.
Auf dass überall Kampfzirkel entstehen. Auf dass jede Straße, jeder Platz, jeder Ort sich selbstorganisiert, um diesem wichtigen Kampf Körper und Seele zu geben. Der selbstorganisierte und direkte Kampf ist die beste und die einzige Art und Weise, um den Bau dieses Maxi-Knastes wirklich zu bekämpfen.
Kämpfen wir gegen den Bau eines Maxi-Gefängnisses in Brüssel!

[Folgender Text wurde einige tausendmal als Flyer in den Viertel Anderlecht, Saint-Gilles, Molenbeek, Anneesens und andernorts, im Dezember 2012 verteilt]

Von einem Maxi-Gefängnis…

In Haren, im Norden von Brüssel, sieht der Staat den Bau des größten Gefängnisses der belgischen Geschichte vor. Es wird sich dem Plan von neun weiteren neuen Gefängnissen anfügen. Dieses neue Gefängnis soll dem Staat ermöglichen, unter besser abgesicherten und repressiveren Bedingungen, noch mehr Menschen einzusperren. Wenn die zahlreichen Revolten, Meutereien und Ausbrüche der letzten Jahre einem Verlangen nach Freiheit Körper und Seele gegeben haben, so wird diese neue Schicht von Gefängnisbauten versuchen, es zu ersticken.
Wir brauchen nicht darum herum zu reden: das Gefängnis dient dazu, die bestehende Gesellschaft aufrechtzuerhalten. Und diese Gesellschaft ist eine in Reiche und Arme, Herrschende und Beherrschte, zwischen Meister und Sklaven geteilte Gesellschaft. Wer das Privateigentum antastet, wer gegen die Gesetze verstößt, wer den „rechten Weg“ der Resignation verlässt, um sich in die Revolte zu stürzen, der weiß, dass ihn das Gefängnis erwarten könnte.
Das in Brüssel vorgesehene Maxi-Gefängnis wird also nichts anders sein, als eine x-te Waffe der Macht, um das Verlangen nach Freiheit zu bändigen und immer mehr Aufsässige einzusperren. Und ob wir uns drinnen oder draußen befinden, sein Schatten wird eine Kette um den Hals von uns allen sein.

… zu einer Gefängnis-Stadt
Das in Haren geplante Maxi-Gefängnis ist ein Abbild von dem, was die Macht aus Brüssel machen will: die Stadt in ein Gefängnis unter offenem Himmel verwandeln. Umstrukturierung der Stadtviertel, um uns zu vertreiben (wie im Süden von Saint-Gilles, entlang des Kanals oder in Cureghem). Besetzung der Stadt durch Videoüberwachung und die Präsenz von Uniformen aller Art. Militarisierung des öffentlichen Verkehrs. Sicherung der Geschäftsviertel und der europäischen Institutionen. Ordnung muss herrschen, ein jeder ist aufgerufen, mit der Wirtschaft und der Macht im Schritt zu gehen. Auf diese Weise versucht der Staat, die Wut gegen diese Welt niederzuschlagen, die Infragestellung einer Gesellschaft zu hindern, die von der Ausbeutung und der Unterdrückung lebt.

Also: es lebe die Meuterei!
Jeder Plan kann verdorben werden, jeder Bau kann sabotiert werden, jede Macht kann angegriffen werden. Der Kampf gegen den Bau dieses Maxi-Gefängnisses muss ein direkter und offensiver Kampf sein, dies ist die einzige Möglichkeit, ihn zu verhindern. Wir können diesen Kampf nicht irgendwem anvertrauen (Parteien, Gewerkschaften,…), er muss von uns selbst ausgehen, den Gefangenen von drinnen und draußen.
Die Macht will uns weismachen, dass wir nichts tun können. Sie will sich als unangreifbar geben. Aber so liegen die Dinge nicht. Die Macht kann überall angegriffen werden, wo sie konkrete Formen annimmt: in ihren Büros, ihren Institutionen, ihren Uniformen. Und dies – diese Revolte – hängt einzig von uns selbst ab.
Lasst uns mit all unseren Kräften, auf allen Ebenen des Lebens, gegen den Traum der Macht kämpfen, der uns alle als Gefangene sehen will. Lasst uns gegen alles revoltieren, was versucht, uns einzusperren.

[Luttons contre la construction d’une maxi-prison à Bruxelles!, in: Hors Service Nr. 31, 26. Dezember 2012]

Ricochets – Δελτιο τυπου εναντια στη μεγα-φυλακή και τον περιγυρο τησ – AP. 9 [Αύγουστος 2015]

Filed under: Ελληνικά — lacavale @ 11:46

PDF : Ricochets – Δελτιο τυπου εναντια στη μεγα-φυλακή και τον περιγυρο τησ – AP. 9

Το RICOCHETS (στρόβιλοι) είναι ένα δελτίο τύπου που γεννήθηκε μέσα στους κόλπους του αγώνα ενάντια στη κατασκευή μιας μεγα-φυλακής στα βόρεια της πόλης των Βρυξελλών. Πρόκειται για ένα αγώνα έξω από κάθε κόμμα και κάθε επίσημη οργάνωση, μια μάχη που προτείνει τον άμεσο παρεμποδισμό, συγκεκριμένα ,διαμέσου των δικών μας ενεργειών, της κατασκευής αυτής της καινούριας φυλακής.

Πρόκειται για μια μάχη διευρυμένου χαρακτήρα, διότι η μεγα- φυλακή αποτελεί το εμβληματικό σχέδιο των καιρών που διανύουμε: ένα γενικότερο περιορισμό να σφύξουμε ακόμη περισσότερο τη ζώνη, μια περεταίρω όξυνση της καταστολής, μια βίαιη αναδιάρθρωση της πόλης με βάση τις λειτουργικές ανάγκες της εξουσίας και της οικονομίας…

Το RICOCHETS έχει σαν στόχο να μοιραστεί τις ειδήσεις αυτού του αγώνα, να διαδόσει τις διαφορετικές του εκφράσεις, να τις εμβαθύνει διαμέσου της κριτικής σκέψης. Στοχεύει στη δημιουργία ενος αυτόνομου χώρου διασύνδεσης μεταξύ όλων αυτών που αγωνίζονται άμεσα ενάντια σε αυτή τη καινούρια φυλακή και με αυτό το τρόπο να διανοίξει μια δυνατότητα: αυτή ώστε οι ενέργειες τους να δημιουργήσουν σταλαγματιές μέσα σε μια ανεξέλεγκτη δυναμική.

Ενάντια στο πόλεμο, ενάντια στην ειρήνη – ΑΣ ΠΥΡΠΟΛΗΣΟΥΜΕ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ [Αύγουστος 2015]

Filed under: Ελληνικά — lacavale @ 11:42

Βρισκόμαστε ίσως σε καιρό ειρήνης ; Επίσημα ναι. Ομως εδώ και αρκετό καιρό η ίδια η διατύπωση της “επίσημης κύρηξης του πολέμου” έχει καταστεί ουσιαστικά ανενεργή. Οι σημερινοί πόλεμοι δεν “κυρήσσονται” , αποτελούν πλέον μέρος της καθημερινής διαχείρησης των κρατών και των μεγάλων δυνάμεων. Κατά συνέπεια τους προσδίδουν καινούριους χαρακτηρισμούς πολύ περισσότερο παραπλανητικούς σε σχέση με το παρελθόν. Ανθρωπιστική επιχείρηση. Ειρηνευτική αποστολή. Επιχειρήσεις ενάντια στη πειρατία. Χειρουργικές παρεμβάσεις. Στοχευμένες εξουδετερώσεις. Προστασία των συνόρων. Αντιτρομοκρατικός αγώνας. Θα ήταν λοιπόν ορθότερο να μιλήσουμε σήμερα για “διαρκή πόλεμο”.

Οι στρατιωτικές επιχειρήσεις δεν ειναι δυνατό πλέον να καταμετρηθούν. Εκτός από μερικές εξαιρέσεις, δεν είναι πλέον αντιπαραθέσεις μεταξύ κρατών, αλλά μάλλον επιχειρήσεις ενάντια σε“στασιαστές”, σε “τρομοκράτες” ή σε “εγκληματίες” που για τον ένα ή τον άλλο λόγο απειλούν την καπιταλιστική οικονομία και τις υπάρχουσες ισορροπίες της εξουσίας. Δεν χρειάστηκαν παρά ορισμένοι πραγματικοί επαναστατικοί ξεσηκωμοί στις πόρτες της Ευρώπης (Τυνησία, Αίγυπτος, Συρία, Λιβύη) έτσι ώστε η ευρωπαϊκή πολεμική μηχανή να ανεβάσει αμέσως στροφές. Και το γεγονός αυτό δεν ισχύει μόνο για το “εξωτερικό” των συνόρων. Η στρατιωτικοποίηση αφορά επίσης το “εσωτερικό”, δηλαδή, όλα όσα αφορούν την καταστολή καθώς και τη διαχείρηση των κοινωνικών αντιφάσεων (πλούσιοι και φτωχοί , καταπιεζόμενοι και καταπιεστές, εσωκλεισμένοι και αποκλεισμένοι).Υπό τη σκιά των “τρομοκρατικών απειλών” το χακί επανεμφανίστηκε στους δρόμους. Τα τεχνολογικά αντικείμενα, διαθέτοντας τη θετική εκτίμηση της πλειοψηφίας της κοινωνίας, στον ίδιο βαθμό μέ τα μέτρα ασφάλειας, κατέδειξαν, ακόμη και σε αυτούς που αρνούνται να θέλουν να το δούν και να το καταλάβουν, το πραγματικό τους πρόσωπο: μέσα ελέγχου που είναι κατα κύριο λόγο στραμμένα ενάντια στο πληθυσμό.Η μηδιατική προπαγάνδα ενάντια στους τρομοκράτες, τους αποκλίνοντες, τους μετανάστες χωρίς χαρτιά,τους εγκληματίες, τα συνεπικουρεί. Οι ιδιωτικές εταιρίες ασφάλειας βρίθουν και άλλοστε οι λειτουργίες επόπτευσης και αυτές καθαρά πολεμικού χαρακτήρα αναλαμβάνονται ολοένα συχνότερα από ιδιωτικές εταιρίες που προμμηθεύουν μισθοφόρους. Τα ερευνητικά εργαστήρια, η ανάπτυξη νέων όπλων, οι συνεργασίες σε διεθνές επίπεδο για να αντιμετωπιστούν οι απειλές βρίσκονται σε ταχεία εξέλιξη. Για να μπορεί κάποιος ακόμη λοιπόν να μιλά για ειρήνη πρέπει να είναι τυφλός όπως ένας δημόσιογράφος. Ο πόλεμος δεν συνίσταται μονάχα από σφαγές και δολοφονίες σε βιομηχανική κλίμακα. Εξαναγκάζει επίσης σε μια “συνεχή κινητοποίηση” τον πληθυσμό ώστε να υπερασπίσει τα συμφέροντα της εκάστοτε εξουσίας. Δύο στρατόπεδα: είτε είσαι με την εξουσία, είτε είσαι με τους “τρομοκράτες”. Αυτός ο οποίος δεν θέλει να υπερασπίσει την εξουσία αλλά ούτε και να την κατακτήσει, που αρνείται την άσκηση τρόμου ενάντια στο πληθυσμό (είτε αυτός ο τρόμος προέρχεται από πλευράς του κράτους και του κεφάλαιου υπό μορφή πολέμου, βιομηχανικής μόλυνσης ή εκμετάλλευσης είται προέρχεται από πλευράς αυτών που προτίθενται να δομήσουν μια καινούρια κατασταλτική εξουσία, όπως οι “τζιχαντιστές”) χωρίς παρόλα αυτά να αφεθεί άοπλος θα βρεθεί σύντομα με τη πλάτη στο τοίχο. Ο διαρκής πόλεμος μεταβάλει το πληθυσμό σε “εμπόλεμους ανθρώπους” με σκέψεις σε τέτοιο βαθμό ομοιογενείς όσο και οι συμπεριφορές τους, υπακούοντας τυφλά στους εκάστοτε αρχηγούς, στους σκληρούς και στους αδίστακτους.

Αν θέλετε την ειρήνη, προετοιμαστείτε για τον πόλεμο” έλεγαν στην αρχαία Ρώμη. Και εμείς οι λάτρεις της ελευθερίας, δεν μπορούμε παρά να είμαστε ενάντια και στο πόλεμο αλλά και στην ειρήνη. Σήμερα, η ειρήνη που διατείνονται ότι θέλουν τα κράτη-και αυτό δεν υπήρξε πιθανά ποτέ διαφορετικό-είναι η ειρήνη της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και καταπίεσης πάνω στη συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων που κατοικούν τον πλανήτη. Ως προς αυτή τη προοπτική δεν προετοιμάζονται μονάχα για να πνίξουν σε ένα ποτάμι αίματος κάθε απόπειρα απελευθερωτικής εξέγερσης ενάντια στην τάξη τους, αλλά επίσης επιχειρούν ασταμάτητα με βάση μια στρατιωτιωτική λογική εδώ και αλλού. Μια καλή απόδειξη των όσων ισχυριζόμαστε -δηλαδή οτι τα στρατιωτικα, αστυνομικα και πολιτικά πεδία ενσωματώνονται μαζί μέσα στα δόγματα “ασφάλειας” αυτού του υπερτεχνολογικού κόσμου που εξυπηρετεί αποκλειστικά τα συμφέροντα της εξουσίας και του χρήματος-αποτελεί η συνέχεια που μπορούμε να διαπιστώσουμε μεταξύ της πρόσφατης εντατικοποίησης των στρατιωτικών επιχειρήσεων, της στρατιωτικοποίησης των ευρωπαϊκών κοινωνιών και της αισθητής όξυνσης της καταστολής. Αν στα νερά της Μεσογείου, η διαχείρηση της μετανάστευσης επιβάλλει απο εδώ και στο εξής επιχειρήσεις ξεκάθαρα στρατιωτικού χαρακτήρα, στις Βρυξέλλες, η εξουσία θέλει να κατασκευάσει τη μεγαλύτερη φυλακή στη βελγική ιστορία. Βέβαια, η εξουσία οπωσδήποτε προσπαθει να παρουσιάσει αυτές τις δύο περιπτώσεις σαν εντελώς διαχωρισμένες μεταξύ τους, διότι ένα απαίσιο πιάτο το τρώει κάποιος καλύτερα σε μικρές δόσεις. Παρόλα αυτά, ο πόλεμος που τα κράτη διεξάγουν αυτή τη στιγμή, που ο καπιταλισμός διεξάγει, που κάθε εξουσία διεξάγει, δεν θα πρέπει να μας αποπροσανατολίσει σχετικά με τους πραγματικούς της στόχους: οι ενδυνάμει λαϊκές εξεγέρσεις και η ενδεχόμενη βούληση για μια κοινωνική επανάσταση που θα προτείνει το οριστικό ξεκαθάρισμα κάθε μορφής εξουσίας. Και η μεγα-φυλακή στις Βρυξέλλες δεν αποτελεί εξαίρεση : θα χρησιμεύσει όχι μόνο για να εγκλείσει στο εσωτερικό της ολοένα και περισσότερους ανθρώπους που το κράτος θεωρεί επιβλαβείς για τα συμφέροντα του και τη κοινωνία του, αλλά επίσης και για να θέσει σε κυκλοφορία ενα φάντασμα ενάντια σε όλους αυτούς που θα ονειρεύονταν να εξεγερθούν ενάντια στο κράτος.

Ειναι για όλους αυτούς τους λόγους που εκτιμούμε ότι σήμερα ο αγώνας ενάντια στη κατασκευή της μεγα-φυλακής είναι ένας σημαντικός αγώνας. Διότι επιτίθεται ενάντια σε ένα συγκεκριμένο παράδειγμα της ενδυνάμωσης της κρατικής καταστολής, δίνοντας ταυτόχρονα μια μάχη ενάντια στην ίδια την ιδέα και την έννοια του κράτους. Να παραμείνουμε θεατές, να υπομείνουμε τη στρατιωτικοποίηση της κοινωνίας, να παραμείνουμε σε παθητική στάση (συνεισφέροντας δηλαδή στο καταστροφικό και θανατηφόρο έργο του κράτους) στη μεταβολή των πόλεων σε τεράστια στρατόπεδα συγκέντρωσης ανοιχτού ουρανού, είναι θλιβερό στον ίδιο βαθμό που τα πρόβατα αφήνονται να οδηγηθούν στο σφαγείο. Να αγωνιστούμε για να εξαφανιστεί η μεγαφυλακή προτού προλάβει να εγκλείσει έστω και ένα άτομο στο εσωτερικό της δεν αποτελεί κατα συνέπεια τίποτε περισσότερο από ένα πρώτο βήμα για να επανεξοπλιστούμε απέναντυ στο κράτος, σε σκέψεις, σε συναισθήματα και σε πράξεις.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑ-ΦΥΛΑΚΗΣ ΣΤΙΣ ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ [Νοέμβριος 2014]

Filed under: Ελληνικά — lacavale @ 11:40

Μια μεγα-φυλακή υψίστης ασφαλείας ?
Μέσα στα πλαίσια του συνολικού σχεδίου κατασκευής καινούριων φυλακών, η εξουσία θέλει να κατασκευάσει μια μεγα- φυλακή υψίστης ασφαλείας στις Βρυξέλλες. Αυτή η φυλακή θα μπορεί να εγκλείσει λοιπόν τουλάχιστον 1200 άνδρες, γυναίκες και παιδιά. Η τοποθεσία αυτής της μελλοντικής φυλακής βρίσκεται στο Haren, στα βόρεια των Βρυξελλών. Αν σήμερα οι αρχές βρίσκονται ακόμη στη φάση της διαδικασίας απόκτησης όλων των απαιτούμενων αδειών, θα επιθυμούσαν να αρχίσουν την κατασκευή την Ανοιξη του 2015. Οι εταιρίες που θα κερδίσουν χρήματα από αυτή τη κατασκευή έχουν ήδη επιλεγεί, πρόκειται για τις Denys, FCC,Régie des Bâtiments, τους αρχιτέκτονες των γραφείων Buro II& Archi+1, τους μηχανικούς των EGM και της Derveaux, τα γραφεία μελετών Marc&Roba, Arcadis Aqumen, Ares, Typsa, MOOCON. Το προϋπολογιζόμενο ποσό δαπάνης ανέρχεται στα 300 εκατομμύρια Ευρώ.

Γιατί να αντισταθούμε?
Γιατί αυτή η καινούρια φυλακή θα αποτελέσει ένα επιπλέον εργαλείο στα χέρια της εξουσίας ώστε να συντρίψει τους φτωχούς και τους ανυπότακτους.
Γιατί αυτό το σχέδιο είναι επίσης μια από τις κατασταλτικές απαντήσεις του κράτους απέναντι στις εξεγέρσεις των φυλακισμένων και τη γενικότερη δυσαρέσκεια: κατασκευή περισσότερων φυλακών για να εγκλειστούν για περισσότερο χρόνο περισσότεροι άνθρωποι.
Γιατί συμβαδίζει κατά συνέπεια με την διαρκή επιδείνωση των συνθηκών επιβίωσης, την αγριότητα των αστυνομικών και την διαρκή όξυνση του ελέγχου.
Γιατί είναι το πιο εμβληματικό σχέδιο της μεγάλης επίθεσης της εξουσίας τσιμεντοποιώντας ακόμη περισσότερο τις Βρυξέλλες με χτυπήματα πολυτελών, εμπορικών και κατασταλτικών σχεδίων τα οποία στοχεύουν να μεταμορφώσουν τη πόλη σε πόλη-φυλακή, φτιαγμένη για να ικανοποιήσει τις αναγκαιότητες των αστών, των ισχυρών, των ευρωκρατών και των καπιταλιστών.
Γιατί πολύ απλά, η φυλακή είναι μια αθλιότητα και οι αθλιότητες πρέπει να καταστρέφονται και όχι να φτιάχνονται.

Πώς να αγωνιστούμε?
Μέσω της αυτό-οργάνωσης και της άμεσης δράσης.
Για αυτό-οργάνωση, εννοούμε να οργανωθούμε μεταξύ μας, χωρίς διαμεσολαβήσεις πολιτικών ή αρχηγών. Αυτή η αυτο-οργάνωση είναι πάνω απ’ όλα η αυτό-οργάνωση του αγώνα. Δεν στοχεύει να συγκεντρώσει τον περισσότερο δυνατό κόσμο ή να αποκτήσει μια αντιπροσωπευτικότητα, αλλά αντίθετα να αποκτήσει τα μέσα για τον αγώνα, για να δράσει. Ξεκινάμε περισσότερο στη βάση μικρών κύκλων αγωνιστών. Αυτοί οι κύκλοι ή ομάδες γεννιούνται στους τόπους συνεύρεσης των ανθρώπων, των φίλων ή των φιλενάδων, κατοίκων μιας ίδιας περιοχής, μαθητών του ίδιου σχολείου, που θέλουν να εμποδίσουν την κατασκευή της φυλακής υψίστης ασφαλείας. Συζητούν μεταξύ τους και σκέφτονται σχετικά με αυτό που θα μπορούσαν να κάνουν: μια άγρια απεργία των μαθητών στο σχολείο ενάντια στη φυλακή υψίστης ασφαλείας, μια διανομή ενημερωτικού υλικού στη γειτονιά, ένα οδόφραγμα στο δρόμο ώστε να καταδειχθεί η διαφωνία μας με αυτό το σχέδιο της εξουσίας, μια εκδήλωση συμπαράστασης στον αγώνα, μια κατάληψη ενός κρατικού κτηρίου… Οι κύκλοι φαντάζονται με αυτόνομο τρόπο πώς να διεξάγουν τον αγώνα. Εδώ κάνουμε λόγο για «κύκλους», αλλά αυτό το όνομα, αυτός ο προσδιορισμός, δεν έχει καμία σημασία, αντίθετα είναι το περιεχόμενο που μετράει και η δράση που προκύπτει από το γεγονός της συλλογικής οργάνωσης! Η αλληλεγγύη και η αξιοπρέπεια σε δράση. Παρόμοιες μορφές αυτό-οργάνωσης γεννιούνται παντού όπου αναδύονται μάχες ενάντια στην εξουσία. Όμως, δεν θα πρέπει να αναζητήσουν τον διάλογο με την εξουσία, αλλά το αντίθετο. Οι αγωνιστικοί κύκλοι ενάντια στη φυλακή υψίστης ασφαλείας έχουν σαν αποκλειστικό τους στόχο να εμποδίσουν το σχέδιο το οποίο η εξουσία θέλει να επιβάλει. Ακόλουθα, αυτοί οι κύκλοι μπορούν να συντονίσουν τις δραστηριότητες τους και να φανταστούν μαζί πιο διευρυμένες ενέργειες. Η αυτό-οργάνωση αυτών των κύκλων και ο συντονισμός τους συμβάλλουν στη γέννηση αυτόνομων χώρων αγώνα ενάντια στη φυλακή υψίστης ασφαλείας.

Για άμεση δράση, εννοούμε τη δράση που σκοπεύει να καταστήσει πρακτικά ανέφικτη την κατασκευή της φυλακής υψίστης ασφαλείας. Για να γίνει αυτό, πρέπει να κατανοήσουμε σωστά πώς κατασκευάζεται μια φυλακή. Υπάρχουν οι κατασκευαστές που διαθέτουν τα μηχανήματα των εργοταξίων. Υπάρχουν οι υπεύθυνες αρχές που έχουν τα γραφεία τους. Υπάρχει η υποταγή γύρω μας που επιτρέπει στην εξουσία να κατασκευάσει μια τέτοια αθλιότητα όπως είναι η φυλακή υψίστης ασφαλείας. Η άμεση δράση, συνίσταται λοιπόν στην επίθεση ενάντια σε αυτούς ακριβώς τους πυλώνες της κατασκευής της φυλακής υψίστης ασφαλείας. Δεν έχει μονάχα μια μορφή, περικλείει όλα αυτά που πετάνε άμμο μέσα στη μηχανή της εξουσίας που δουλεύει για να μας επιβάλει αυτή τη φυλακή υψίστης ασφαλείας. Η πρόταση μας είναι διπλού χαρακτήρα:
-Να δράσουμε ενάντια στους υπεύθυνους του σχεδίου της φυλακής υψίστης ασφαλείας, τις εταιρίες, τους αρχιτέκτονες, τις αρχές, τους εμπλεκόμενους πολιτικούς, τους μηχανικούς που συνεργάζονται, οπουδήποτε μπορούμε να τους ξετρυπώσουμε. Ας θέσουμε εκτός λειτουργίας τα αυτοκίνητα τους και τα μηχανήματα των εργοταξίων, ας αποσυναρμολογήσουμε τα γραφεία τους, ας κάνουμε τη ζωή δύσκολη στους υπεύθυνους αυτού του φρικτού σχεδίου.
-Να δράσουμε μέσα στις γειτονιές των Βρυξελλών, εκεί που ζούμε και κατοικούμε, για να καταστήσουμε σαφή και ξεκάθαρη τη διαφωνία μας. Η εξουσία θέλει να μας επιβάλει αυτή τη φυλακή, ας καταστήσουμε λοιπόν τις γειτονιές ανεξέλεγκτες για την εξουσία. Ας σαμποτάρουμε τα εργοτάξια των κατασταλτικών και εμπορικών σχεδίων, ας κάνουμε δύσκολη τη ζωή των τοπικών αρχών, ας κόψουμε τη βιντεο-παρακολούθηση, ας αμυνθούμε ενάντια στην αστυνομική και καπιταλιστική βία.

Και ο στόχος όλων αυτών?
Η κατασκευή αυτής της φυλακής υψίστης ασφαλείας είναι ένα πολύ μεγάλο και πολύ σημαντικό σχέδιο της εξουσίας. Ο στόχος αυτού του αγώνα, είναι να καταστεί ανέφικτη η κατασκευή της φυλακής υψίστης ασφαλείας, να καταστρέψουμε αυτό το σχέδιο. Δεν πρόκειται λοιπόν περί διόρθωσης , «εξανθρωπισμού», μετακίνησης, καλυτέρευσης του. Δεν θέλουμε αυτή τη φυλακή υψίστης ασφαλείας, και θα κάνουμε τα πάντα ώστε να εμποδίσουμε τη κατασκευή της. Αυτός είναι ένας καταστρεπτικός αγώνας ενάντια στον κατασταλτικό τρόμο του κράτους. Κάθε προσπάθεια παρεμπόδισης του είναι λοιπόν ένα ζήτημα αξιοπρέπειας επίσης για όλους αυτούς που θέλουν την ελευθερία και το τέλος κάθε μορφής καταπίεσης. Με αυτή την έννοια, αυτός ο αγώνας είναι επίσης τμήμα μίας πολύ ευρύτερης και βαθειάς μάχης, μιας μάχης ενάντια σ’ αυτή την κοινωνία του χρήματος, της εξουσίας και της σφαγής.

Αυτό-οργάνωση και άμεση δράση!
Δράση ενάντια στις συνεργαζόμενες εταιρίες!
Δράση μέσα στις γειτονιές ενάντια στην εξουσία!
Για τον συντονισμό του αγώνα!

« Newer Posts

Powered by R*